Pagina's

maandag 27 november 2017

Quilt 5 in de Fifteen by Fifteen serie

Just looking is de laatste quilt in mijn serie Bits and Pieces,  een serie gemaakt voor de Fifteen by Fifteen groep,  en waar ik met veel plezier aan gewerkt heb. Het is een heel persoonlijk verhaal geworden,  veel persoonlijker dan ik me van tevoren bedacht had.  Natuurlijk komt dat ook door de veranderde omstandigheden in ons leven en alles wat daarbij komt kijken.


Bij deze laatste quilt heb ik veel fotomateriaal,  dat ik graag met jullie wil delen. Deze quilt is volledig met de hand gemaakt,  net als de eerste in de serie. Het verhaal wat er bijhoort, gaat over een tussentijd in het leven. Een tijd van wachten, terugblikken en vooruit kijken.  Dat is waar je mee bezig bent in de tijd dat je tijdelijk woont en niet je normale leven en ritme volgt. Je ziet en hoort veel,  laat alles over je komen en wacht. De ogen staan centraal in deze quilt, die stukje bij beetje opgebouwd is.


Op een dunne batting tussenlaag,  met een deel gordijn aan de achterkant,  begin ik te bouwen. Een ondergrond voor het oogwit komt uit een vage ecoprint lap.  Met stukjes sneeuwgeverfde katoen worden de irissen gemaakt,  een stukje zijde voor de pupillen. Borduursteken houden de stoelen op hun plaats.


Een dichtbij foto,  zodat er details zichtbaar zijn.


Met een stukje kant en stukjes ponge zijde krijgt het oog vorm. Rijgen,  spelden en zoeken naar de juiste materialen en bevestigingen.

 

Twee ogen in wording,  en intussen nadenken over de volgende stappen. Nog nooit zoiets gemaakt,  spannend dus.


Ook de onderkant ontstaat met zijden afknipsels.  En een heel klein stukje kant geeft glans aan de ogen. Op naar de volgende stap.


Het gaat goed,  de ogen beginnen te kijken. Wordt het een echt gezicht,  of komt er een abstracte omgeving?  Dat is de volgende vraag die ik mezelf stel. Eerst maar wat meer lapjes toevoegen.


Het begint op een gezicht te lijken en ik besluit dat dat niet is wat ik wil.  Andere lapjes zoeken en proberen het anders te doen.


Eerst de ogen maar bewerken, steken zetten en uitdrukking geven, steeds nieuwe stukjes toevoegen en vastzetten,  het is fascinerend om het werk onder je handen te zien groeien.


En nu is er een lijn gezet. Een rolzoompje van en fluwelen sjaal dat ik eraf gescheurd heb.   Er begint vorm in te komen.


Voorzichtig ga ik verder. Hoe ziet het er straks uit? Klopt het wel wat ik doe,  allemaal vragen die door mijn hoofd spelen. Maar wat kan er eigenlijk fout gaan?


Meer lijnen en stof eronder gezet.  Een stukje zijde/viscose fluweel, waar ik met een ets techniek vezels heb weggehaald,  met thee en ijzer geverfde kaaslinnen,  er komt van alles uit de restenbak en krijgt een plekje.  Extra lijnen erbij,  van verschillende materialen,  en ook boven de ogen is een lijn gekomen.


Langzaam aan kom ik aan de bovenkant van de ogen.  En het derde oog verschijnt. Het onzichtbare oog,  dat zoveel waarnemingen doet zonder dat je daar altijd bewust van bent.


In grote lijnen staat het erop.  Nu wordt het en kwestie van kleuren zoeken in de garens en steekjes zetten,  een heleboel steekjes.


Wikken en wegen, welke kleur moet het worden? Uiteindelijk gebruik ik ze allemaal en meer....


Mooi om te zien wat er met het ecogeverfde stukje fluweel gebeurd als ik er met andere kleuren overheen naai.


En nog meer lijnen gezet. Het wordt steeds meer waarnaar ik op zoek ben. De ogen kunnen nog wat extra's gebruiken.  Kijken hoe dat moet.


Dat is beter. Extra lijnen geborduurd,  ook onder de ogen,  om er meer diepte in te krijgen.


En het derde oog mag ook meer geaccentueerd worden,  dus steken maar.


En alle lijnen in de bovenkant opvullen, nog extra steken in de vlakken rondom de ogen,  het eind komt in zicht.


En dan toch nog in tijdnood in verband met de datum dat we de internetpresentatie hebben. Dus na wikken en wegen een klein beetje free-quilting toegevoegd aan de onderste banen. Niet storend in het geheel en de deadline gehaald.

Wat een voldoening heb ik van dit werk,  en van de hele serie.  Hieronder laat ik de vijf werken die bij elkaar de serie 'Bits and Pieces' vormen nog een keer zien.

Bits and Pieces serie



Looking for connections


Looking under the surface


Looking for solid ground


Looking for new horizons


Just looking

Binnenkort komt er nieuwe post, over een thema- quilt met als onderwerp Water.  En voor 2018 staat een nieuw programma klaar, met thema-quilts  en ook een serie van drie quilts.


dinsdag 21 november 2017

Deel 4 in the Fifteen by Fifteen serie

Deel 4 in de Fifteen by Fifteen serie is het eerste werk dat ik maakte na terugkeer op Nederlandse bodem.  Wonend in een tijdelijk appartement,  met maar een paar eigen spullen,  waaronder mijn naaimachine,  restlapjes en garens. De rest van onze spullen in de opslag,  wel bereikbaar,  maar het blijkt toch dat je niet gaat graven.....
Dit werk heet Looking for new horizons en gaat over het zoeken naar nieuwe mogelijkheden, de ontdekking van het opnieuw wonen in Nederland,  en de herinneringen aan Noorwegen die daar tussendoor spelen.  Het is wennen hier,  aan de drukte,  het veel te grote aanbod in de winkels en het andere levensritme. Maar oh,  wat is het fijn,  dat ook.


Ook dit werk is opgebouwd uit restjes,  Bits and Pieces heet mijn serie,  dus ook hier is dat toegepast.  Allereerst lapjes uitzoeken en een ondergrond samenstellen op de batting.  Een lap stof voor de achterkant en dan kan de pret beginnen. 


Halve rondjes de uit mijn tassen zijn geknipt zoeken ook een plekje,  evenals een stukje van een geëtst lapje fluweel,  dat ik maakte in een workshop bij Harm Harmsen van Hawar.
Schuiven en spelden,  niet helemaal wetend hoe te beginnen,  zoekend.  Dan het geheel ronddraaien,  om te zien of dat beter is. 


Ja,  zo is het goed en kan ik gaan naaien. Met de naaimachine, die inmiddels gerepareed is. Garens uitzoeken en dan kijken welke kant het uitgaat. 


Hier ontstaat een stukje Noorwegen,  het blauwe fjord met de steile bergen, om het hoekje bij de witte verticale baan hebben we gewoond,  in Undredal, een klein dorpje aan de Sognefjord. 


En nog een herinnering,  wilgenroosjes, het stond er vol mee rondom ons huis op Øyardsgrend. Je kan er prachtig mee ecoprinten en ik maakte er zelfs een quiltje van voor het thema Botanics voor de Fifteen by Fifteen groep,  vorig jaarjaar september. En gelukkig heb ik ook hier in de omgeving op diverse plekken wilgenroosjes gevonden. 


Geploegd akkers en bomen,  een overloop tussen Nederland en Noorwegen, kale takken en blad en bloemen. 


Water,  daar zijn we nu mee omgeven,  in het westen het IJselmeer,  in het oosten de Friese meren. We hadden het slechter kunnen treffen.  Fijn om weer terug te zijn...



zaterdag 4 november 2017

Quilt nummer 3 in de Fifteen by Fifteen serie

Mijn derde quilt in de serie van de Fifteen by Fifteen Art Quilt Groep.  De naam van de serie is Bits and Pieces, de titel van deze quilt is Looking for solid ground.


In stressvolle periodes sta ik niet zo stevig op mijn voeten,  vandaar mijn valpartij en gescheurde enkelbanden.  Het leven speelt zich af op krukken,  daar hoort wel een stevige bodem bij. Evenals bij het leven zelf, zekerheid is vaak iets vanzelfsprekends, maar kan ook zomaar wegvallen. Buiten moet ik mijn weg zoeken tussen gladde stukken ijs en hopen sneeuw,  lopen op een stukje grasveld lijkt een hele bergtocht.  Dit deed me denken aan omgeploegd akkers, glibberige klei. In gedachten zak ik weg in de brokken,  of glij eraf,  omdat ze keihard bevroren zijn,  geen pretje om zo'n veld over te steken. Een mooi onderwerp voor mijn serie. En iets wat ik nog wel even tussen de verhuisperikelen en inpakkerij door kan doen.


Allereerst leg ik heel veel stukjes stof op een ondergrond van tafelloper batting.  Dit is een batting waar ik graag mee werk,  het is dun,  vervormt nauwelijks en werkt prettig op de naaimachine, die ik voor dit project wil gebruiken, het is te zwaar om met de hand te doen. Als toplaag gebruik ik verschillende soorten organza,  zowel zijde als synthetisch. Dan de lijnen erin stikken en de basis is klaar. En dan kan het echte werk beginnen, de stukken tussen de naden openknippen,  gedeeltelijk weer dichtnaaien,  extra materiaal,  zoals wol en vezels ertussen werken, en naaien maar,  niet dus.... Mijn naaimachine zegt dat de motor overbelast is..... Wat ik ook probeer,  ik krijg hem niet meer aan de gang. Zou het ook iets over mij zeggen? Tijd om hem in Noorwegen te laten repareren is er niet, de dealer zit te ver weg,  dus de machine moet in Nederland naar de reparateur.  Uitkijken dus,  dat hij niet achterin de opslag terecht komt.


Het werk moet wel af,  in verband met de publicatie met de groep,  dus begin ik moedig met de hand te naaien. Draden grofgesponnen wol en gekaarde wol tussen de opengeknipte stukken stoppen,  en met steken vastzetten. Het begin is er,  maar ik besluit toch op de naaimachine te wachten om het af te maken. En daardoor mis ik dus de publicatie met de groep, zodat ik twee maanden later twee werkstukken tegelijk in stuur.

Aangezien de routines opnieuw uitgevonden moeten worden, ben ik vergeten foto's te maken tijdens het maakproces. Dus ter afsluiting een aantal detailfoto's. Fijn om te doen en mooi om iets om handen te hebben in onze tijdelijke woning.