Werken met wateroplosbaar vlies

In oktober heb ik een nieuwe naaimachine gekocht, een Pfaff Ambition 2.0 Quilter.
Uitproberen is natuurlijk het eerste wat je gaat doen, maar bij mij moet het dan ook wel wat worden.

Nu had ik al een tijdje een lap wateroplosbaar vlies liggen, soulvlies genaamd, een hele berg grote en kleinere geverfde lappen, reststukken die nog niet weggegooid kunnen worden, en voldoende garen in huis.
Dit alles, samen met mijn nieuwe naaimachine leek me voldoende voor een leuk project, en ik besloot een sjaal te maken.

Eerst een lap soulvlies van 180 x 45 cm geknipt. Daarna een heleboel repen stof geknipt, lang, kort, smaller en breder. Van katoen, zijde, stof van een T-shirt, rondgebreide dunne zijde, een combinatie van katoen en polyester, kortom, van alles wat.

Mijn naaimachine heeft 201 verschillende steken, dus ik kon maar los. Ik ben begonnen met het opstikken van de repen stof, met ruimte ertussen.

Ook aan de achterkant heb ik repen stof gestikt, om de open ruimtes tussen de repen aan de voorkant op te vullen. Daarna ben ik de nog overgebleven gaten op gaan vullen, met verschillende steeksoorten. En ik heb draden wol  mee gestikt, om de diverse repen nog een extra verbinding te geven.

Toen ik dacht dat alles wel verbonden en vastgenaaid was, heb ik het geheel in lauw water ondergedompeld en het vlies verdween als sneeuw voor de zon. Natuurlijk bleken er toen toch nog openingen en gaten in te zitten, die ik naderhand dus nog van een stiksel heb voorzien. Mijn machine is op dit project al behoorlijk uitgeprobeerd en bevalt me uitstekend tot nog toe. Over het eindresultaat van mijn project ben ik heel tevreden, en ik laat nog maar een paar foto's zien.

Sieraden

Vilt, het najaar is er en dan kan er weer met wol gewerkt worden.
Eerst alle aanwezige sieraden van vilt bij elkaar gezocht en er een fotoserie van gemaakt.
Mijn vilten sieraden zijn op twee verschillende manieren gemaakt, met de naaldvilt
techniek en met het natte vilten.

Met het naaldvilten, het woord zegt het al, wordt de wol met naalden bewerkt om zijn vorm en vastheid te krijgen. Hieronder een voorbeeld van een armband, gemaakt met de naaldvilt techniek.

Voor deze armband heb ik een vilten ondergrond (fabrieksvilt) gebruikt en daar met draden breigaren op gevilt. Daarna heb ik, ter accentuering,  met papierkoord de lijnen er op gemaakt en ter versiering de pareltjes.


Bij het nat vilten wordt water en zeep gebruikt om van de wollen vezels een geheel te maken. Een (voor mij) veel zwaarder werk dan naaldvilten, maar ook heel leuk om te doen. Je legt de wollen laagjes kruiselings over elkaar en gaat dan met water en zeep in de weer om van de losse vezels een lap te maken.
Hieronder een voorbeeld van een sieraad gemaakt met de nat vilten techniek.

 

Dit is een halsketting van merino wol, gecombineerd met zijde vezels. Voor de accenten heb ik vloeibaar rubber gebruikt, gekleurd met een metallic verf. Het viltwerk is rond een houten stok gemaakt en toen het nog nat was, in elkaar geschoven. Na droging blijft de structuur dan behouden.

Het volgende voorbeeld lijkt gevilt, maar is met de naaimachine gemaakt. Als ondergrond is een oud T-shirt gebruikt, waar met wol en andere materialen op genaaid is. ook is er met embossing poeder op gebrand en gedeeltelijk met de hand geborduurd.

Nu ik dit werk weer terug zie, begint er een hoop te kriebelen. Dus spullen uit de kast, en aan het werk.

Maar eerst nog even met de stitch shibori aan de gang voor het "And Then We Set It On Fire" blog.

Volgende week dinsdag is de laatste dag in de oktobermaand dat ik mijn voorbeelden laat zien, die moeten eerst afgemaakt en voor publicatie klaargemaakt worden.

Ik krijg het nog druk!

Tassen & zo

Na een hele drukke periode, met een verhuizing aan het einde van de zomer, glijden we nu langzaam de winter in. Vanmorgen zagen we de eerste sneeuw vanuit ons raam, het zet nog niet door, maar toch...

Een mooie dag om aan mijn blog te werken. Het is alweer een tijd geleden dat ik mijn laatste bericht er op heb gezet. Dat was het geboortekleed van Noor, waarvoor ik stof met een ecoprint heb gebruikt. Na dat project heb ik verschillende dingen gedaan.

Allereerst heb ik een drietal blaadjes gemaakt voor een project van Marijke van Welzen. Hand geverfde katoen, met een papierdraad als rand en met zijde geborduurd.

Het maken van de blaadjes en het naaien met de hand beviel me zo goed, dat ik aan een tas ben begonnen. Ook van katoen, koord en papierdraad. De stoffen zijn in de zon geverfd, daar krijg je hele mooie tekeningen van. Alles is met de hand genaaid.

Een heel leuk project, waar ik veel van geleerd heb. Vooral dat het enorm veel tijd kost, dus besloot ik de volgende tas met de naaimachine te maken. Hiervoor het ik katoen en katoenen flanel met een ecoprint gebruikt, in combinatie met dikke, zwarte breikatoen en geitenleren veter.

Het materiaal met de ecoprint is al zo mooi van zichzelf, dat er niet te veel mee gedaan hoeft te worden, vandaar dat ik alleen accenten heb door genaaid in de achterkant en klep.

Hierna werd het zomer, een van de mooiste zomers die ik me kan heugen, met zon, zon en nog meer zon, heerlijk. Maar geen weer om een lekker project op te starten. Dus veel tijd buiten doorgebracht en aan het eind van de zomer begonnen met het stitch shibori project van Nienke Smit.

Nienke weet alles van stof verven, maakt prachtige textielwerkstukken en weet ook alles heel goed over te brengen op haar blog. Verder is zij een actieve deelnemer op het blog 'And Then We Set It On Fire'.
In de maand oktober gaat alles op dit blog over stitch shibori, een oude Japanse techniek, waarbij er draad in stof worden geregen, aangetrokken, geknoopt en daarna geverfd, om een motief in de stof te creëren. Iedere dag in oktober zijn er experimenten van de deelnemers te zien, mijn aandeel op de dinsdagen.

Voorlopig ben ik dus druk bezig, want mijn voorbeelden zijn, mede door de verhuizing, nog niet klaar.

Geboortekleed Noor

Als je een blog hebt, moet je er ook op schrijven. Dat doe ik veel te weinig, terwijl ik wel met van alles bezig ben. Nu maar eens kijken of ik het een en ander kan laten zien, de komende tijd.
Om te beginnen ga ik terug naar mijn vorige over eco-dyeing en zal laten zien wat ik met een deel van de stoffen heb gedaan.

Zoals eerder vermeld in het blog over het geboortekleed voor Siem ben ik binnen drie maanden oma geworden van twee prachtige kleinkinderen. Ook voor kleindochter Noor wilde ik een geboortekleed maken, en daarvoor heb ik de eco-dye stoffen gekozen.

Om te beginnen heb ik foto's op stof gezet, door middel van transferpapier. Die met de hand opgenaaid en ook de t-shirtrepen opgenaaid, met het meegeverfde, katoenen draad.

Dat ging zo goed en het met de hand naaien deed me goed, dus daar ben ik mee door gegaan. Uiteindelijk heb ik het hele kleed met de hand doorgestikt, geborduurd en afgewerkt.

Een heerlijk, meditatief werk was het en over het eindresultaat ben ik ook tevreden. Mijn dochter vond het prachtig en het heeft een mooie plek in de kamer van Noor gekregen.